Kwaad!

Kiki rende opnieuw kwaad door het bos. Ze hijgde en takken maakten krassen in haar gezicht als ze er langs rende. Ze keek rond en zag niks. Achterom kijken had weinig zin want niemand kwam achter haar aan. Teminste dat hoopte ze. Ze hijgde harder. De grond was plakkerig wat rennen moeilijk maakte. Ze zag een uitstekende boomwortel niet. Ze struikelde en viel. Haar broek zat onder de modden, dikke plaggen modder. 'Godver!' Krijste ze. Ze kroop weg achter een boom. Ze snikte. Als haar zus een vriendje kreeg, betekende het het einde van Lynn en Kiki, dan zou ze met hem rond plakken. Ze zuchtte en liet snikken haar hoofd op haar opgetrokken knieën vallen. Ze balde haar vuisten en haar nagels boorden zich in haar vlees, het kon haar niks schelen. Ze kon het wel uit schreeuwen.

Draco liep wat door het bos heen. Dit keer had hij zijn capouchon niet op, er waren dan ook niet veel mensen en hij keek even om zich heen. Langzaam aan hoorde hij gesnik. Dat gesnik kwam hem iets te bekend voor en hij liep de kant op waar het vandaag kwam. Hij zag verderop dan ook een schim achter een boom zitten en hij liep er met snellere passen op af. Hij zag toen dat het Kiki was en bleef met gefronste wenkbrauwen bij haar staan. ''Kiki?'' zei hij zacht en vragend en ging langzaam naast haar zitten.

'Draco?' Vroeg ze en keek op. Haar mascara was uitgelopen wat haar niet boeide. Ze keek naar de grond. 'Lynn met Davey..' Bracht ze alleen uit. Ze keek naar Draco. Ze snikte en keek naar haar broek. Draco kwam altijd als haar iets dwarszat, dat was erg fijn vond ze. Ze keek naar de grond en toen naar Draco.

Draco luisterde naar haar, hij had geen idee van wie die Davy was en fronste zijn wenkbrauwen dus even. ''ik weet niet wie die Davey is maar blijkbaar is er dus iets niet goed mee, is hij soms verliefd op je zus Lynn?'' vroeg hij en twijfelde even maar sloeg toen troostend een arm om haar heen. Hij vond het namelijk niet echt leuk om haar zo te zien. Aangezien hij haar zowiezo al een keer had zien huilen.

Kiki keek Draco aan, ze bleef gewoon zitten. 'Ik ga niet meer terug naar die pokke school! Het enige wat het me bracht was ongeluk, op jou na..' Zei ze zacht tegen Draco. Ze keek naar de grond. 'Ze hébben verkeering,' Zei ze tegen hem. Ze snikte nog een keer. 'Ze laat me vast zitten voor dat joch.' Zei ze toen. 'Meschien verhuist ze naar hem toe en blijf ik aleen met Siera.' Zei ze toen, tranen begonnen weer te lopen.

Draco luisterde naar haar woorden en zuchtte eens diep. Hij begon medelijden met haar te krijgen. ''luister, als ze echt een goeie zus voor je is zou ze je echt niet laten zitten. En bovendien, ze kan hetzelfde ook van jou denken. Ik bedoel ik was ook de laatste keer bij jou. Misschien dacht zij dan ook wel hetzelfde. En als ze bij hem in trekt nou dan..''zei hij en zuchtte even. Hij wist niet goed of hij het wel moest zeggen maar zei het toch. ''nou dan kom jij toch bij mij in de kamer'' zei hij tegen haar en glimlachtte even lichtjes. Hij had zijn arm nog steeds om zijn schouders heen en streelde een van haar schouders zachtjes om haar te troosten.

Kiki keek Draco aan. 'Echt, wil je dat echt?' Vroeg ze ongelovig door haar tranen heen. Ze keek hem aan. Ze stond op. 'Dankje Draco.' Zei ze. 'Maar wat als je leraaren?' Vroeg ze. Ze keek hem aan. Haar tranen veegde ze af met haar mouw. Ze keek hem weer aan.

Draco zag dat ze haar tranen weg veegde en glimlachtte even. Hij hoorde daarna haar ongelovige woorden en stond ook recht. ''tuurlijk waarom niet? Jij was de eerste waar ik hier echt vrienden mee was dus'' zei hij rustig tegen haar. ''en geen dank hoor'' zei hij daarna en grinnikte even. ''en als de leraren erachter komen? Ach die komen er niet achter en als ze het toch doen, ach schijt eraan. Je moet toch eens in je leven de regels overtreden he'' zei hij tegen haar en keek haar glimlachend aan.

Kiki keek naar haar trui waar een natte vlek op zat van haar tranen. Ze grijnsde. 'En gelijk heb.' Zei ze en verschoot even van kleur. Ze keek naar de grond. 'Weetje, het maakt me eigenlijk niet meer uit wat Lynn doet, als ik er voorlopig maar geen last van heb, ik hoef haar even niet te zien.' Zei ze tegen Draco. 'Maar heb jij geen familie?' Zei ze.

Draco keek naar haar en sloeg zijn armen over elkaar. ''mooi dat je er zo over denkt'' zei hij en keek haar rustig aan. Ineens vertrok zijn gezicht toen hij haar vraag over famillie hoorde. Hij zuchtte en draaide zich om. ''daar wil ik het niet over hebben..'' zei hij kortaf en lichtjes wat kil.

Kiki keek Draco aan. Het zou vast een gevoelig punt zijn. 'Oké,' Zei ze zachtjes. 'Het spijt me.' Toen stond Kiki op. Ze keek Draco aan. 'Dan ga ik m'n spullen zo maar eens halen.' Zei ze zachtjes tegen hem. Ze keek naar de plakkerige grond. 'Daarlijk zakken we allebij door deze modderdrab,' Zei Kiki en grijnsde.

Draco hoorde haar eerste woorden niet en staarde naar de grond voor zich. Hij schudde toen even zijn hoofd en hoorde dat Kiki zei dat ze waarschijnlijk haar spullen zo zou gaan halen. ''ja.. ja is goed, dan ga ik alvast naar m'n kamer toe'' zei hij en keek even naar haar. Hij zag er niet al te vrolijk meer uit. Hij zuchtte toen even en liep richting silent hill.

Kiki had er spijt van dat ze naar Draco's familie had gevraagd, er viel ook even een stilte. 'Ik ga dan ook maar.' Zei ze. 'Ik ben er zo!' Zei ze en nam een sprintje, ze zou snel haar spullen pakken en maken dat ze weg kwam daar. Ze stopte toen. 'Draco, wil je.. d-dat ik meeloop?' Vroeg ze toen. Ze keek hem aan, vanaf waar ze stond kon ze hem nog wel goed horen. Ze keek naar zijn kant, wachtend op een antwoord.

''nee hoeft niet, ga je spullen maar halen, dan zie ik je zo wel'' zei hij tegen haar en liep toen echt weg en was verdwenen.

'Oké zal wel.' Zei ze tegen hem en keek hem na. Toen keek ze even naar haar schoenen die onder de drek zatten. 'Gadverdamme!' zei ze. Kiki keek nog even rond en liep toen weg, om aar spullen te pakken.