Ziek ...

Lynn liep met tranen in haar ogen naar het grasveld. Wat gebeurde er tussen haar en Kiki? Waarom ging alles mis. Ze gooide haar tas met spullen een meter voor zich uit en sjokte er langzaam heen. Ze liet zichzelf op de grond vallen in kleermaker zit en begroef haar gezicht in haar ogen. De tranen stroomde sneller en ze veegde ze wanhopig weg. Zwarte vegen verschenen op haar handen en op haar wangen, ze zou er nu vast uizien als een clown.. Ze begon nog harder te huilen bij die gedachte en trok haar knieën op. Plots begon het te regenen, eerst miezerde het alleen, maar al snel kwamen er grotere druppels en was Lynn helemaal nat. Als een verzopen kat staarde ze naar haar tas die helemaal nat werd en onderde modder zat. Dat aanblik gaf haar nog een rede om harder te huilen. Ze liet zicho p haar zij vallen en vloede de drab aan haar kleren plakken. Haar natte haren lagen in sliertjes over ahar gezicht terwijl de regen de grond nog modderiger maakte. Ze had het gehad. Liet haar maar doodgaan hier, dan had ze niet zoveel pijn meer. Ze krulde zichzelf op in de modder en sloot haar ogen. Alles tolde in haar hoofd. Haar lichaam deed pijn en ze had het warm en koud tegelijk.

Dave die wandelde in de regen zijn favo bezigheid zag een meisje liggen. Hij liep snel naar haar toe en legde zijn hand op haar schouder. "Gaat het wel met je"zei hij boven de regen uit. Hij keek haar aan en tilde haar makkelijk op. Hij zag ergens een paar bomen waar het nog droog was. Hij liep daar met haar naar toe. Toen ze er waren legde hij haar neer. "Moet je soms een deken hebben ofzo"vroeg hij.

Davey was gaan wandelen, hij had z'n lessen voor vandaag erop zitten en was naar buiten gegaan. Hij zuchtte. Toen hij een jongen met een meisje zag staan. Het meisje was.. Zijn meisje! Hij rende naar Lynn en liet zich naast haar in het modder-gras ploffen. 'Lynn wat is er gebeurt.' Zei hij en gaf haar een kus.

Lynn staarde wazig naar Dave. 'Laat me maar doodgaan hier.' was het enige wat e kon zeggen. Ze glimlachte waterig naar Dave, 'Sorry.. ik heb het een beetje gehad hier.' zei ze zacht. Ze sloot haar ogen en krulde zich nog meer op. Voor ze het wist lag ze opeens onder een boom waar het droog was. Ze keek Dave dankbaar aan. 'N n nee.. het gaat.' zei ze .Ze hoorde haar stem trillen en breken. Ze voelde zich klein, een ijsklontje.. Plots hoorde ze nog een bekende stem. 'Davey!' ging het door haar hoofd. Ze tilde haar hoofd op en liet hem meteen weer zakken. Alles deed pijn, wat was ze toch een sufferd om hier te gaan liggen in de regen! Ze maakte zich nog kleiner dan ze zich voelde en voelde de kus van Davey. Ze draaide zich om. 'K k k kiki.' stotterde ze. Ze had hem in de modder horen ploffen en was dus heel dichtbij ahar. Ze draaide zich om en sloeg haar armen om zijn nek, hij was alles voor haar, misschien wel het enige...

Janet hqad het groepje zien staan. Ze liep erop af en zag Lynn liggen. "Ehh..?" Zei ze eerst zacht. "Wat is er gebeurt lynn?" Vroeg ze toen snel. Ze had de naam Kiki mee gekregen.. Maar die kende ze niet.

Lyona, die hier nu al een maand was, kwam aanlopen, nog steeds had ze gene goeie band met de leerlingen, eigenlijk vond ze het wel jammer, maar gelukkig had ze Jesse nog!
Ze hoorde stemmen en haar blik gleed naar een groepje kinderen dat zich verzameld had. Nieuswgierig liep ze erop af, er moest wel iets speciaals zijn, toch?
Toen Lyona bij het groepje aankwam zag ze Lynn en Davey op de grond in de modder, Lynn had haar armen om Davey heen geslagen en zag er niet al te best uit. 'Lynn,' Vroeg ze zacht. 'Is er wat,' Ze keek even naar Janet ne Dave. 'Waarom lig je nou in de modder?' In haar stem was geen waadheid te horen, enkel een tikkeltje bezorgdheid, maar dat hoorde je haast niet. Lyona bleef even staan met haar boeken in haar armen en vroeg zich af waarom Lynn en alle andere leerlingen toch zo bot waren tegen haar!