Just walking..

Draco slenterde wat over een grasveldje heen. Zijn handen zaten in de zakken van zijn vest en een capouchon zat over zijn hoofd heen. Hij staarde wat naar de grond terwijl hij rustig door liep. Hij voelde zich nog wat vreemd nu hij op het internaat zat, en blij was hij er zowiezo niet mee. Zijn vader zat tenslotte in de bak en zijn moeder was dood. Bovendien had hij geen vrienden en verwachtte die ook niet te krijgen. Hij richtte voor kort zijn blik naar de lucht en zuchtte eens diep. De laatste keer dat er gewoon iemand hem op straat gedag had gezegt had hij nogal nijdig gereageerd. Hij kon het gewoon niet meer hebben soms om mensen omzich heen te hebben. En toch wou hij best vrienden maken.

Verderop over het grasveld liep Jake kwaad weg voor een leraar die achter hem aanliep. ''JAKE KOM TERUG'' riep de leraar woedend. Jake stak enkel zijn middelvinger op naar de man terwijl hij droog doorliep. De leraar haalde hem in en draaide hem kwaad en ruw naar zich toe. ''Jij hebt die man in de fik gestoken. Hij heeft brandwonden op zijn borstkas. Nu ben je echt veel te ver gegaan'' riep hij kwaad uit. ''Alsof het mij kan schelen wat er met die zak is gebeurdt'' zei Jake terug. De leraar balde zijn hand tot een vuist en wou bijna slaan maar Jake was sneller. Hij greep de arm van de leraar en draaide die op zijn rug. ''Je loopt nu weg, en je laat me voortaan met rust. Of ik doe je wat'' siste hij in zijn oor. Jake gaf de man nog een knietje in zijn rug en liet hem toen los. ''OPROTTEN'' riep hij nog tegen de leraar. Anstig droop deze af en rende achter een andere leerling aan om die de les te lezen. Gefrustreerd viste Jake zijn sigaretten uit zijn broekzak en stak er nijdig eentje aan. Hij blies de rook uit en keek om zien heen. Pas toen zag hij verderop de blonde jongen staan.

Draco bleef even staan en hoorde ineens wat geroep. Hij keek vanonder zijn capouchon in de richting vanwaar het vandaag kwam. Hij zag een jongen en een oudere man staan. Hij keek met gefronste wenkbrauwen toe en snoof even. Blijkbaar was er iets niet goed tussen die twee maar Draco besteedde er verder geen aandacht aan. Hij had zowiezo geen zin om zich met zulke dingen te bemoeien. Hij ging tegen een boom aan staan bij de rand van het grasveld en staarde wat naar de lucht terwijl hij zijn capouchon nog gewoon op had.

Jake draaide zich om en ging in het grasveld zitten. Het gras was gelukkig niet nat. Jake ging op zijn rug liggen en staarde naar boven naar de wolken. ''Rot internaat'' mompelde hij terwijl hij opnieuw de rook van zijn sigaret uitblies. Hij hij viel in het gras goed op met zijn zwarte kleding. Als een witte stip op zwart papier. De jongen verderop was hij helemaal vergeten. Hij was in gedachte verzonken.

Draco staarde nog steeds wat naar de lucht en probeerde van de wolken bepaalde vormen te maken. Toch lukte dat niet helemaal en verveelde hij zich bestwel. Hij keek vanuit zijn ooghoeken richting de plek waar de jongen en de man hadden gestaan. Hij keek er toen gewoon naar en zag dat de man weg was. Hij zag ook dat de jongen in het gras lag en Draco zuchtte even diep. Die jongen zat waarschijnlijk ook wel op het internaat. Teminste daar had hij zo'n vermoeden van. Hij richtte zijn blik toen vooruit en liet de capouchon van zijn hoofd afglijden. Zijn blonde haar kwam helemaal tevoorschijn en sommige plukjes van zijn haar beweegde mee op het briesje dat door zijn haren ging.

Opeens stond een meisje met lang zwart haar over Jake heen gebogen. ''Dude, serieus. Wat ben je aan het doen?'' vroeg ze droog en streek haar zwarte lokken achter haar oor terwijl de rest van haar haar langs haar schouders viel. Ze glimlachde even. Toen ze weer overeind ging staan ging haar blik even over de jongen verderop. Ze glimlachde naar hem met een ietwat ondeugende grijns en liep toen verder.

Draco staarde wat voor zich uit tot dat hij weer wat vanuit zijn ooghoeken zag aankomen. Hij keek weer richting de jongen en ging wat rechter staan. Hij zag een meisje bij hem en zag dat het meisje even later naar hem glimlachtte. Draco snoof een keer en deed zijn capouchon weer over zijn hoofd. Hij sloeg zijn armen over elkaar en keek weer naar de lucht. Hij deed een paar stappen weg van de boom waar hij tegen stond. Hij wou dat hij iets te doen had. Ookal kon hij niet echt met andere mensen opschieten.

Na een paar stappen verder stond Saia ineens achter de blonde jongen. ''Hallo'' zei ze opgewekt met een kleine glimlach tegen hem. ''Saia'' stelde ze zichzelf daarna voor. Ze leunde tegen de boom aan met haar handen op haar rug.

Draco draaide zich om toen hij een meisjes stem gedag hoorde zeggen. Hij zag vanonder zijn capouchon dat het het meisje was die ook naar hem geglimlacht had. ''hoi..'' zei hij kortaf terug. ''Draco'' stelde hij zich daarna kortaf voor. Met zijn armen nog steeds over elkaar geslagen en zijn capouchon over zijn hoofd keek hij het meisje droog aan.

''Iemand van weinig woorden dus'' zei Saia simpel. Al deed Draco nog zo kortaf ze bleef vriendelijk naar hem. ''Waarom zit jij hier?'' vroeg ze doelend op de reden waarom hij in het internaat zat. Ze bleef hem aankijken met haar bruine ogen. Veel meer wist ze niet te vragen. Veel meer kon ze ook niet vragen. Zoveel gespreksonderwerpen hoefde ze niet met Draco te beginnen. Ze hoefde geen hele gesprekken van hem te verwachten.

Draco keek haar nog steeds droog aan en hoorde toen haar woorden. ''zo kun je het bekijken ja'' zei hij kortaf. Het was gewoon zo dat hij verwachtte dat hij van die vragen ging krijgen van waarom hij op het internaat zat en daar had hij echt geen zin in. Hij hoorde kort daarna ook de vraag en snoof. ''dat ga ik jou niet vertellen, dat ga ik overigens niemand vertellen'' zei hij en keek toen ergens anders naar. Vertellen waarom hij hier zat was wel het laatste waar hij op zat te wachten. En ookal was die Saia een best knap meisje, dat was voor hem nog geen reden om het te vertellen.

Saia haalde haar schouders op. ''Dan niet. Ik verplicht je er niet toe'' zei ze simpel. Ze keek even naar de grond. ''Ik zit hier omdat mijn ouders gestorven zijn. Mijn oom en tante wisten niet goed wat ze met me moesten en daarom ben ik hier'' zei ze en keek Draco weer aan. Saia had besloten dat hoed erg het hier ook zou worden ze zou er altijd maar het beste van maken. Meer kon ze immers toch niet doen in dit leven aangezien ze inmiddels een wees was.

Draco keek droog naar haar toen ze haar antwoord gaf en rolde toen even met zijn ogen waarna hij richting de boom liep waar Saia tegen aan stond. Hij ging tegen de andere kant van de boom aan staan en staarde wat voor zich uit. Hij liet zijn armen langs zijn lichaam rusten en hoorde toen haar andere woorden. Het verbaasde hem dat ze zomaar vertelde waarom ze hier zat. Het was best schokkend wat ze vertelde maar hij reageerde er niet op. Tenslotte reageerde hij toch altijd maar verkeerd. Hij zuchtte een keer diep en zweeg dus verder maar.

Saia had Draco`s verbaasde blik gezien toen ze zomaar vertelde waarom zij hier zat. ''Het is voor mij geen geheim. Het is de waarheid. En als ik het vandaag niet verteld had dan morgen wel'' zei ze tegen. Ineens kwam er een leraar aan die hen vertelde dat ze zometeen konden lunchen. Toen de leraar weer weg was keek Saia naar Draco. ''Ga maar als je wilt. Ik ga even een wandeling maken'' zei ze hem. Als Saia niet zou eten hoefde ze het later ook niet uit te kotsen.

Draco luisterde naar haar woorden en snoof even. ''dat kan voor jou zo zijn, maar ik vindt het niet nodig dat anderen mijn verleden weten'' zei hij kortaf en zag toen de leraar. Hij keek de leraar kil aan. Hij hield totaal niet van volwassenen. Hij zag dat de leraar even later weer weg ging en hoorde toen de woorden van Saia. ''oke, moet jij weten'' zei hij kortaf en haalde zijn schouders op waarna hij met zijn handen in zijn zakken richting het internaat liep. Hij wist niet waarom Saia niet ging eten maar hoefde het ook niet te weten.

Ergens op het veld zat een meisje, Kiki. Ze was blond en niet erg groot. De andere mensen had ze niet opgemerkt en dat was meschien ook beter. Kiki was niet z'n held, ze was verlegen en snel bang. Maar als iemand aan haa vrienden kwam leek het net of er een knopje omsloeg. Dan was ze tot alles in staat! Ze keek naar haar voeten. Ze was aleen, geen vrienden aleen haar zus, Lynn. Ze zuchtte diep en keek naar een rode klaproos die daar in het gras stond, hij stond ook alleen net als zij. Ze keek er geboeid naar alsof het een zevende wereld wonder was. Ze hoorde een paar mensen verderop, ze keek en zag Draco alleen duidelijk. De rest was een beetje wazig. 'Leuke jongen.' ging door haar gedachte.